Kantoortijden: Working 9 to 5…
In onze cultuur weten we niet beter, wij werken kantoortijden. En die kantoortijden zijn algemeen bepaald, voor elk kantoor door heel het land. Kantoortijden van 9 tot 5, waar Dolly Parton decennia geleden al over zong in haar gelijknamige liedje. Dat die tijden heel handig zijn, is gebleken. Als je iemand van een ander kantoor wilt spreken dan kan dat gewoon tijdens kantooruren, precies tijdens dezelfde uren waarop jij ook werkt. Als je zakelijke afspraken in moet plannen, is dat ook handig binnen diezelfde tijden. Vergaderingen, conventies, congressen, noem maar op. Je hebt de mogelijkheid dat tussen 9 en 5 te regelen en plaats te laten vinden. Plus dat je prive afspraken heel vanzelfsprekend na kantoortijd maakt. Handig. Zelfs carpoolen kan afgesproken worden, je gaat immers allemaal rond dezelfde tijd heen en terug.
Maar ondanks dat carpoolen is het inmiddels toch behoorlijk druk op de wegen waardoor de reistijden langer duren. Ook het openbaar vervoer wordt drukker en is het soms erg lastig een zitplaats te vinden waardoor je niet meer snel nog even iets door kunt nemen. Als je niet gezegend bent met een korte woon- werkafstand, dan heb je daar nou eenmaal mee te maken. En dat kan heel wat tijd kosten. Dat geeft allemaal niets, want we zijn het zo gewend. Toch? Net zoals de koffiepauze van een kwartier en de lunchpauze van gemiddeld een half uur. Dat is inclusief de wandeling van je werkplek naar de kantine, en weer terug. Best kort om even op adem te komen, te ontkoppelen en je lichaam te voeden. Daarom staan Nederlanders ook bekend om hun boterhammencultuur. Lekker makkelijk en snel, kun je hup weer door met je werk. Binnen de algemeen afgesproken tijd. Hoe anders doen onze zuiderburen dat, of onze zuidelijkste buren? Die sluiten de deur en nemen de tijd om te lunchen. Dat ze daardoor iets langer doorwerken, nemen ze voor lief. Ze zijn weer volop bijgekomen, hebben niet zelden zaken gedaan tijdens de lunch en ze hebben ook nog eens genoten van het daglicht. Want dat is waardoor ik over het onderwerp ben gaan nadenken, over deze cultuur en onze maatschappij die heeft bepaald dat we heel de dag binnen moeten zitten. Ook met mooi weer. Is dat niet vreselijk zonde? Alle moeders, van alle tijden, zeggen hun kinderen dat ze met mooi weer buiten moeten spelen. Ik zeg het ook tegen die van mij, en zelf? Zelf zit ik heel de dag binnen. Tussen 4 muren werp ik af en toe een blik naar buiten waar ik de zon zie schijnen. Hooguit dat ik even met een kop koffie naar buiten ga, maar daar blijft het wel bij. Toen ik nog veel onderweg was, genoot ik van de korte wandeling van de auto naar de vergaderlocatie of naar een klant. Maar tegenwoordig ben ik vooral binnen te vinden. Tussen die 4 muren. En met mooie zomerse dagen vind ik dat best jammer.
Ik vraag het me dus hardop af, of een werkdag van 9 tot 5 wel zo ideaal is. Zou het niet fijn zijn om een lunchpauze van 2 uur te hebben om lekker op een terras te genieten van het daglicht? Of tijd te hebben voor een wandeling. Om daarna weer vol gas te geven op de werkplek en nog genoeg tijd over te hebben voor de lange zwoele zomeravonden. Of vinden we het juist wel lekker om de werktrein in beweging te houden zodat we ook weer op tijd naar huis kunnen gaan? Ook al betekent dat het daglicht missen door lange reistijden, vaste kantoortijden, eventueel aangevuld met het ophalen van de kinderen en boodschappen doen om daarna te koken etc. waardoor je in de avond pas tijd voor de buitenlucht hebt. Wat heeft jouw voorkeur?
Met dank aan: Laura Bellai
Laura Bellai is ondernemer, moeder en echtgenote. Momenteel woont, werkt en leeft Laura met haar gezin onder de rook van Rotterdam, in de Hoeksche Waard. Na haar carrière als secretaresse, besloot ze te gaan ondernemen.
De afgelopen tien jaar stond ze aan het roer van zakenreisbureau UNIGLOBE Merk Travel en ontdekte veel raakvlakken met het secretaresse vak. Daarnaast schreef ze het managementboek ‘Rokkie, is de succesvolle zakenvrouw Rocky in een Rokkie?’ waarin Laura op luchtige wijze haar persoonlijke ervaringen met die van collega zakenvrouwen bundelt. Laura is ervaringsdeskundige op het gebied van het succesvol combineren van de rollen die de eigentijdse vrouw kan en mag combineren.
Meer informatie over Laura en over haar boek kun je vinden op www.laurabellai.nl
Mijn voorkeur zouden toch ook de zuidelijke tijden hebben. Onze kantine is minstens 10 minuten lopen vanaf mijn werkplek, dus we hebben inderdaad amper tijd om te eten en tot rust te komen. Daarbij ben ik nu eenmaal niet zo’n snelle eter. Ik zou er geen problemen mee hebben om in de ochtend wat vroeger te moeten beginnen of de avond langer door te moeten werken, om tussendoor echt een pauze te kunnen nemen.
Leuke column, Laura! Inderdaad, naar buiten gaan tussen de middag is wel een opknapper en sla ik alleen over als het met emmers tegelijk naar beneden komt. Maar ik heb geen behoefte aan een pauze van 2 uur, los van het feit dat dat zou inhouden dat ik mijn kinderen nog 2 uur langer op de opvang zou moeten laten doorbrengen. Het zou niet kunnen (dan is de opvang al gesloten), maar ik zou het ook niet willen. Dan is het echt ‘pyjama aan en weltrusten’, daar heb ik geen kinderen voor gekregen. Misschien dat het wel werkt voor mensen zonder thuiswonende kinderen.
Helemaal mee eens! Voor lange tijd heb ik erg lange dagen gemaakt en maakte je de zomer eigenlijk niet eens mee. Sinds een jaar werk ik 35 uur per week, 7 uur per dag. Ik start om 8.00 uur en ben om 15.30 uur vrij (tenzij ik de pauze oversla, dan 15.00 uur). Heerlijk! Het voelt weer net alsof je op school zit. Om 17.00 uur ben ik thuis, heb ik boodschappen gedaan, de hond uitgelaten en heb ik soms nog even gestofzuigd of een snel theetje bij iemand gedaan. Ik kan het iedereen aanraden!