Witte chocolade is geen chocolade

Meestal gedraag ik mij behoorlijk netjes als het op eten en snoepen aankomt. Maar zelfs een voedingscoach heeft zo haar zwakke plekken en daar is chocolade er één van. Het scheelt, ik ben in mijn liefde voor chocolade niet de enige en dat geeft veel steun. Zelfs mijn partner zegt dat hij in meer of mindere mate ook van chocola houdt, maar dan van witte chocolade. Maar witte chocolade is geen chocolade. Puur moet het zijn, zo puur als maar kan.

Niet ‘zonder’

Over het algemeen eet ik tijden geen chocolade, denk er dan niet eens aan! Maar er zijn van die momenten dat ‘zonder’ niet in het woordenboek voorkomt. En dat snapt partnerlief dan weer niet helemaal. Hoezo moet het? Het is maar chocolade? Al haal ik er ‘golf’ bij, zijn favoriete sport en volgens mij de verslaving van een grote groep mannen boven de 40, het mag niet baten. Hoezo, chocolade een noodzaak?

Als ik op zo’n dag geen chocolade eet, dan kan ik niet studeren, niet meer werken. Maar ook niet lezen of me concentreren. Sterker nog, zelfs TV kijken wordt een hele opgave! Het lukt mij dan ook niet mijn geduld te bewaren of een gesprek aan te knopen. Tenen zijn opeens een stuk langer en een kop koffie of thee is zonder stukje chocolade de moeite niet meer waard.

Je wilt het werkelijk niet weten …

Puur voor noodgevallen

Nou vandaag is het zo’n dag. Eigenlijk moet ik flink studeren, want er nadert met rasse schreden een volgend tentamen en eigenlijk wil ik die toch wel halen! Maar ik kan me niet concentreren, de teksten lijken in het Arabisch, kan geen seconde stil blijven zitten en de koffie staat nu al voor de derde keer koud te worden.

Gelukkig heb ik voor zulke dagen een klein doosje met pure chocolaatjes, een soort EHBO-chocoladekit. En die ga ik nu maar eens inschakelen, dit is een noodgeval. Een vers bakje koffie met een puur chocolaatje erbij. Dan wordt alles weer een stuk beter, ik weet het zeker. De tentamenstof wordt een piece of chocolate, ik krijg het geduld van een Boedhistische monnik en ga werken als een paard. Pure chocolade, geen witte natuurlijk.

Want witte chocolade is geen chocolade!

Over Marjon Schiltman

Mijn vader zei ooit: ‘Doe in ieder geval een secretaresse-opleiding, daar heb je altijd wat aan.’ Een waarheid als een koe. Naast mijn ZZP-bestaan vind ik al jaren een financiële basis en zekerheid als secretaresse; van Virtual assistant tot Office management. Op het moment ondersteun ik als secretaresse de medische staf, researchcommissie en opleidingscommissie van een revalidatiecentrum.

Daarnaast heb ik arbeidspsychologie gestudeerd en ben nog bezig met gezondheidspsychologie. Deze laatste is een goede ondersteuning bij mijn werk als zelfstandig voedingscoach en gewichtsconsulent. Via mijn arbeidsverleden als adviseur Mens en Werk kreeg ik veel te maken met gezondheid en vitaliteit. Door eigen ervaringen en affiniteit met voeding en gezondheid ben ik mij meer gaan specialiseren als voedingscoach door meerdere opleidingen te volgen op dat gebied.

Mijn sterke kracht ligt bij het adviseren en motiveren; mensen overtuigd laten zijn van hun eigen kracht en mogelijkheden, het geloof in het kunnen veranderen. Dit doe ik zowel als begeleider van groepen als van individuen.

Sinds kort heb ik de E-afslankcoach opgestart. Geen standaard e-mails, geen standaard sms-jes, geen standaard antwoorden, maar een individueel begeleidingstraject in een veilige digitale omgeving. Overbodig om te vermelden dat de vaardigheden als secretaresse bij een ZZP-bestaan erg goed van pas komen!

In mijn arbeidsverleden heb ik ooit zelf gebruik kunnen maken van een secretaresse. Ik heb dus van beide kanten kunnen ervaren wat een secretaresse onmisbaar maakt. Meer weten? Surf voor meer informatie naar http://www.zwollefitenslank.nl

Reageren? Plaats dan hieronder een reactie.