Zeggen dat je het druk hebt, nonsens?!
Heb jij ook wel eens van die dagen? Druk, druk, druk en nog eens druk…
Als je eens terugkijkt naar die dagen, dan waren die dagen vast niet zo productief? Ik denk me zo in dat die dagen ongeveer zo begonnen: eerst wilden de kinderen niet echt meewerken, vervolgens stond alle stoplichten op rood en ten slot van rekening kwam je ook nog in een file terecht die normaal gesproken op die dag niet bestaat.
Ik weet zeker dat meer mensen van dit soort dagen hebben. Op het werk hoor ik ’t ook regelmatig. Het is vooral gezucht en gesteun. Je vraagt de collega in kwestie hoe het gaat en in negen van de tien gevallen krijg je te horen dat hij of zij het druk heeft. Het doet me denken aan dat liedje van Herman van Veen: ’Maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast!’
Wat me is opgevallen aan dat soort gesprekken is dat je vaak het volgende antwoord krijgt: ‘O met van alles en nog wat’. Hier raak ik dus geïrriteerd door…Mijns inziens zijn mensen die het druk hebben namelijk meestal druk met allerlei dingen die ze maar ‘moeilijk’ kunnen benoemen.
Ik denk dat mensen die het altijd maar ‘druk’ hebben ook niet helemaal in balans zijn. Let maar eens op: ze vermijden vaak diepgaande gesprekken en genereren vaak een boel negatieve energie. Ze zijn niet met hun passie bezig, maar met het opruimen van (andermans) rommel of met urgente maar onbelangrijke kwesties.
Ik kom tot de volgende conclusie: durf af en toe ook eens even stil te staan en na te gaan of je wel echt bezig bent met datgene waar je hart ligt, dan hoef je niet steeds te zeggen; “ik heb het (te) druk, want dat is namelijk meestal…Nonsens!”
Ik hoor graag ook jouw ervaringen. Reageer hieronder!
Ingeborg Lentjes
Wat je beschrijft is heel helder, en het advies waardevol. Het (te) druk hebben op zich vind ik niet zozeer nonsens. De vraag is wat mij betreft meer: Wat betekent het (te) druk voor die persoon?
Het kan ook een patroon zijn dat iemand houvast geeft. Sommigen draaien op druk. En er zit een cultuuraspect aan. Ergens diep in ons roert vaak wel een stemmetje dat zegt dat je wel bezig moet zijn. Stil zitten hoort niet in onze maatschappij. Bezinning is gezweef of voor watjes. Tot je de waarde daarvan ontdekt, maar dat vraagt ook confrontatie met jezelf en soms afwijken van je naaste omgeving. Dat vraagt moed.
De vraag is ook: Wie heeft er last van en wat doet diegene daarmee?
Het mooie van je relaas is dat het persoonlijk bevlogen is. Het raakt je en dat is je handleiding.
Waar draait je irritatie werkelijk om? Dat mensen te druk zijn? Dat ze zich tot slachtoffer van hun druk zijn maken? Iets anders? En wat betekent dat voor jou? Daar zit iets waar jij wat mee kunt. Nog een mooi blog schrijven bijvoorbeeld 😉