Hoe zit het ook alweer met hoge komma’s in het Engels?

Oftewel: hoe zit het ook alweer met de apostrof, hoe de hoge komma ook wel genoemd wordt ( ’ )? De apostrof is onbetwist één van de meest verkeerd gebruikte leestekens in de Engelse taal. En, to be honest, ook geboren en getogen Engelsen doen het regelmatig fout. Net zoals wij Nederlanders veel te vaak ‘me’ gebruiken terwijl het eigenlijk ‘mijn’ moet zijn. Toch is het goed om even duidelijk voor ogen te hebben wanneer je de hoge komma wel en niet gebruikt. Als je daar veel fouten in maakt, kan dat leiden tot een onprofessionele tekst en dat wil je natuurlijk niet.

In de volgende gevallen gebruik je een apostrof

1. Bij samenvoegingen waarin letters of cijfers worden weggelaten

Een apostrof geeft dan aan op welke plek er letters zijn weggelaten. Voorbeelden hiervan zijn:

• do not  -> don’t
• I will -> I’ll
• they have -> they’ve

Maar ook als je het hebt over bijvoorbeeld de sixties of the nineties, schrijf je de ‘60s en de ‘90s. Ook dan komt de apostrof op de plek te staan waar de cijfers zijn weggelaten, in dit geval de cijfers 19.

2. Om bezit aan te geven

Apostrofs worden ook gebruikt om eigendom weer te geven. Als je het eigendom van één persoon wilt beschrijven (eigenaar is enkelvoud), voeg je ’s toe achter de naam, als in:
Daphne’s laptop is the one with the blue case.

Als je het eigendom van meerdere personen wilt beschrijven  (eigenaar is meervoud) voeg je alleen een ‘ toe, dus zonder s, als in:
The neighbors’ car got stolen yesterday.

Bij persoonlijk voornaamwoorden (I, you, he/she, we, you, they) hoef je geen apostrof te gebruiken. Die hebben namelijk allemaal al een speciale bezittelijke vorm: my, your, his, her, our, your en their.

En tot slot: de apostrof wordt in het Engels nóóit gebruikt om een meervoud aan te geven zoals dat in het Nederlands wel kan (bijvoorbeeld bij het woord komma’s).

Tip: wanneer moet je een komma gebruiken in het Nederlands?